het gevoel van stilte
drukt een stempel
als aankondiging van de storm
die vast land raakt
door gaat razen
totdat niets meer recht staat
steen voor steen
tegen de vlakte geslagen
woorden penetreren
tot aan het trommelvlies
doorscheuren de weke delen
een destructieve golf
van overbodig vocabulaire
afstotend al dat lief had
gevoelens van een
losgebroken navelstreng
waaraan noodlottig
vastgegrepen wordt
het eigen leven
dient verplaatst te worden
meenemend fundamenten
dat het huis gescheurd
achter zal laten
in een staat
van krampachtigheid
terugblikkend naar tijden
waarin wind geen plaats vond
voorspelt een toekomst
zuchteloos
als stilte voor de storm
- M. Trienekens -
Geen opmerkingen:
Een reactie posten