Een gedicht van mij is het laatste wat je moet willen. Ik schrijf alleen over hartenzeer, verdriet en liefdes grillen.
En als die dag komt dat ik schrijf over jou, dan is het een donkere. Blik ik terug met tranen in mijn ogen. Beschrijvend hoe mijn hemel en aarde bewogen. Alles zo klein en pril, nu verloren is gegaan. Hoe ik alles heb gegeven en nu weer alleen zal staan.
Zo als keer op keer maar blijft gebeuren en zal geschieden. Een man kan zijn volledige hart nooit aan mij bieden. Van bindingsangst tot een tekort aan houden van. Nog nooit is er getoond dat liefde kan. Zo triest als dit zal klinken geloof ik niet meer in de ware. Al mijn bevindingen en escapades waren nog altijd nare.
Wens dus geen gedicht van mij, want dit staat garant aan 'de liefde is voorbij'. Maar neem mij zoals ik kom met al mijn gebroken harten en troost me terwijl het volgende gedicht op zich laat wachten.
