Ooit

Is er een manier om te vergeten

waar zo lang naar wordt gezocht

wat zich ooit daar toonde

nu jaren verscholen, onbereikbaar

dit tasten in het duister

zorgt voor geen verlichting

de mentale ontgoocheling 

en extensieve uitputting 

voelen eerder als een last

maar wanneer de wil zich vastklampt 

aan hoop

zal de emotie het immer winnen

van het rationele

- M. Trienekens -

Lost in translation

While the streetlights
with their judgmental sights
turn their gaze away
and the paved ways
keep going around the bend

The voice on the other side
of the line stopped talking
      or listening (to his heart)

With miles in between
rain poured down simultaneously
and silence filled the air 

A part of me
which will never be returned
yet stolen from its rightful owner

We glance over with regret
for the creation of distance
done to us

Not by our own choosing
that broke out enlightened path
            one left
            one right

Both afraid of looking back
and grasp that last look
of loss
in each other's eyes

Wens mij niet

Een gedicht van mij is het laatste wat je moet willen. Ik schrijf alleen over hartenzeer, verdriet en liefdes grillen.

En als die dag komt dat ik schrijf over jou, dan is het een donkere. Blik ik terug met tranen in mijn ogen. Beschrijvend hoe mijn hemel en aarde bewogen. Alles zo klein en pril, nu verloren is gegaan. Hoe ik alles heb gegeven en nu weer alleen zal staan.

Zo als keer op keer maar blijft gebeuren en zal geschieden. Een man kan zijn volledige hart nooit aan mij bieden. Van bindingsangst tot een tekort aan houden van. Nog nooit is er getoond dat liefde kan. Zo triest als dit zal klinken geloof ik niet meer in de ware. Al mijn bevindingen en escapades waren nog altijd nare.

Wens dus geen gedicht van mij, want dit staat garant aan 'de liefde is voorbij'. Maar neem mij zoals ik kom met al mijn gebroken harten en troost me terwijl het volgende gedicht op zich laat wachten.

Disclosure

Bounce words of breakable bricks
turn the light to pitch black dark
and off

Burst the bubble of naked thoughts
keep them wandering through gloom
and night

Crowd the space of insufficient laughs
that rieks of tainted feelings

Tear the pages of overwhelmed hearts
lose its tears fainting in blue

State the mind of incapable disillusions
leave it searching for