In de vroege ochtendgloren
verdwijnt de magie van de nacht
beëindiging van het sprookje
teruggeroepen door de realiteit
al dat goed leek
wordt in twijfel getrokken
het hart dat zich had overgegeven
wordt nu berecht met schuld
zal de nacht me terugbrengen
in vervoering
vol van naïviteit en onschuld
niet denkend aan de morgen
wanneer de zon opstaat van zijn sluimer
het in daglicht perspectief plaatsend
verschuil ik me in het duister
de sterren als mijn gids
de maan als zoeklicht
- M. Trienekens -
