Beletterend woord voor woord. De backspace wordt weer geraakt en de typex vloeit rijkelijk. Dagen, weken, zelfs maanden staar ik al naar dezelfde pagina. De blankheid van een kaart. Er vallen wel honderden verhalen te vertellen, maar alles voelt als afscheid nemen. Je blik, in de teamkamer, voelt als een welkom wonder, om weer even alleen maar 'hallo' te zeggen. De schaterlach verraadde je al wanneer ik mijn hoofd om de hoek van de deur steek. Alsof er niets verandert is, zo voelt het als je er weer bent. Het voelt als thuis. Zo heb je me altijd laten voelen, binnen dit team van mensen. Het geheel, waar jij groot onderdeel van was, bent en zult blijven.
Het voelt als afscheid, maar die woorden wil ik niet uitspreken. Laat het voelen als, tot een volgend hallo. Ik hoor je lach nu al weer door de gang en verheug me op het moment mijn hoofd om de hoek van de deur te steken.
