niets aantoonbaar van zijn bestaan
waar geen mens zou zoeken
in krochten waar geen licht aan zou gaan.
Hier sta ik, met die ene lucifer
genoeg alles op te blazen
zijn ware aard laten tonen
te voeden en te groeien.
Een strohalm is voldoende
om zijn venijnige tentakels om te slaan
zich te manifesteren aan de buitenwereld
mij alleen te laten staan.
Wil ik vuur zien branden?
uitroeiend al dat ik nu weet
een vrede te verontrusten, verwoesten
met al zijn onafzienbare hitte
voldoende ieder obstakel uit te roeien met een blik.
Terwijl ik staar naar mijn enige vorm van verlichting
is mijn zucht te sterk om vlam te vatten
tast ik af in mijn diepste, donkerste krochten
waar is mijn ontvluchting?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten