14 weken geleden stapte je eruit. Maar waaruit eigenlijk?
Mijn hoofd? Nee.
Mijn gedachten? Nee.
Mijn hart? Nee.
Mijn leven? Nee.
Je stopte er mee, maar toch niet helemaal. De deur op een kier laten. Je voet staat er nog tussen. Ik krijg de deur niet dicht. En jij je voet er niet tussenuit.
Je bewaart nog altijd een stukje. Nee, een stuk. Of nog meer? Van mijn hart. Ja, dat ligt nog bij jou. Ik kom het niet halen. Jij wilt het niet brengen.
En zo staan we samen. Alleen. Los van elkaar. Maar toch samen. Want ik laat niet los. En jij houdt ook nog altijd vast. Trekken en loslaten. Maar niet helemaal.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten