wanneer je ogen zich opensperren
het loslatend met een uitademing
vervaagt een geschapen beeld
proberend het vast te houden
maar wat overblijft toont zich als schim
nooit meer helder als een werkelijkheid
mysteries van de ochtenddauw
wat er in de donkerste uurtjes van de dag
van binnenin heeft plaatsgevonden
voordat de eerste zonnestralen
herinneringen van de nacht doen vervagen
grijp het vast, als een laatste strohalm
schets de contouren van de nacht
op de blankheid van een pagina
het vastleggend als eeuwige herinnering
- M. Trienekens -
Geen opmerkingen:
Een reactie posten