Untitled

I used to cry so easily
now not a single tear
will roll down my face

thinking of you
won’t even break the waters
only fills up the sky

at a zombie state of mind
eyes that stare empty-shelled
I’m creating my own demise

the open ending
leaves little space for me
to look past the present

whilst decisions lay in other hands
I don’t even dare to look
at the newly turned over page



- M. Trienekens -

Droomwereld

wanneer je ogen zich opensperren
het loslatend met een uitademing
vervaagt een geschapen beeld

proberend het vast te houden
maar wat overblijft toont zich als schim
nooit meer helder als een werkelijkheid

mysteries van de ochtenddauw
wat er in de donkerste uurtjes van de dag
van binnenin heeft plaatsgevonden

voordat de eerste zonnestralen
herinneringen van de nacht doen vervagen
grijp het vast, als een laatste strohalm

schets de contouren van de nacht
op de blankheid van een pagina
het vastleggend als eeuwige herinnering


- M. Trienekens -